Ik ben er!
Blijf op de hoogte en volg Ava
24 Maart 2015 | Italië, Tarquinia
Jeej, ik ben er! Buongiorno!
Fijn helemaal heel en zonder brokken te maken in Tarquinia aangekomen. Het is een wonder! Eigenlijk vrij soepel erheen gereden, en zonder ook maar één keer verkeerd te rijden. Wat al helemaal een wonder is met mijn ontzettende niet-bestaande richtingsgevoel..
Bij Enza kreeg ik meteen een rondleiding in de kassen en door het gebouw, en mocht ik erg veel Italiaanse handen schudden. Onmogelijk om al die namen te onthouden, maar wel fijn dat de meesten gewoon Engels spreken. Ook maar meteen een praatje gemaakt met de meneer van de receptie, die het vooral erg interessant vond dat ik wilde gaan fietsen vanaf Tarquinia. Hij bleek zelf ook een enthousiast fietser, maar volgens hem was het onmogelijk er te komen. Wat wel heul jammer zou zijn, aangezien ik toch echt niet van plan ben elke dag met de auto te gaan :( Kei mooi weer hier met zonnetje en warm en alles, dus autorijden door dit mooie Itialiaanse landschap lijkt me jammer.
‘s Middags hadden we om half 4 een afspraak met de huiseigenaar, en gelukkig was mijn begeleider Luigi mee om het fijne snelle Italiaans mee te brabbelen. Real estate manager kon alleen een heel klein beetje Engels, maar ze deden allemaal hun best af en toe iets in het Engels te vertalen en te zeggen waar ik mijn handtekening moest zetten. Ookeej, prima! Op naar t huisje!
Locatie is top, echt lekker helemaal midden in het centrum van het oude deel van Tarquinia. Wat dus inhoudt dat je er alleen met een bepaald abbonnement in mag met de auto. JAMMER JOH. Ik had juist zo’n ontzettende zin om door die fijne achterlijk smalle, steile en éénrichtingsverkeer-straatjes heen te scheuren. Luigi bood zijn verontschuldigingen aan dat we helemaal moesten lopen vanaf de gratis parkeerplaatsen, maar eigenlijk was ik alleen maar heel erg blij dat we die 3 halve straten (ja, letterlijk 3 ja, en ze zijn nog kort ook) mochten lopen. Huisje viel me alles mee, misschien al meteen door de mooie entree: gezamelijke binnentuin met plantjes; waaronder een sinaasappelboompje, een leuke sicas en ook nog wat geraniums en andere fijne plantjes. In het huisje zelf heb ik alles waar ik ook maar op gehoopt had (behalve internet dus). Na wat heen en weer lopen naar de auto en het in elkaar zetten van t fietsje t huisje een beetje een thuis geprobeerd te maken door overal mijn eigen spullen en dingen neer te zetten. Wat eigenlijk best wel aardig lukte!
En toen was het alweer half 9. Oeps, avondeten! Op dat punt kwam ik erachter dat ik het gasfornuis niet snap, of dat het zelfs niet werkt. *huil-huil*. Ik kan het gas aanzetten door knop in te drukken, en zelfs aansteken door lucifer erbij te houden, maar zo snel ik het loslaat gaat t weer uit. Ja, dat had ik niet gechecked, vooral omdat we toen geen lucifers bij de hand hadden.. Zin om die knop de hele tijd ingedrukt te houden had ik ook niet, dus snel een plan B bedacht. Toch jammer, noodles met warm kraanwater. Kan beter! Gelukkig maakte de warme douche veel goed!
Na vannochtend een boterham met bevroren kaas te hebben gegeten (de koelkast werkt iig heel goed), toch maar stiekem op t fietsje gestapt om Enza proberen te bereiken. Volgens mijn Google-maps kwaliteiten moest het toch mogelijk zijn. Uurtje voor uitgetrokken, en fietsen maar!
Nog nooit zoveel vreemde blikken gehad als je met je fiets over een landweggetje naar beneden sjeest! Heerlijk! (jammer genoeg ook vaak daarna weer ploeterend over dezelfde weg terug.. Ik had al iets over mijn richtingsgevoel gezegd, toch?) Dankzij de offline maps en de gps op papa’s telefoon (dank u, vader) toch nog Enza weten te bereiken. Wel het hele uur dat ik ervoor had uitgetrokken opgebruikt.. Eenmaal daar meteen vrienden gemaakt met de receptionist, want die was zeer geinteresseerd in de route, aangezien hij al jaren met de auto gaat, hehe.. Owned :)
Jammer genoeg is Luigi ziek vandaag, dus dat wordt weer literatuuronderzoek doen, en dan op de terugweg het bordje met supermarkt volgen die ik op de heenweg zag! Spannend :) Eens kijken of ik toch nog pasta gekookt kan krijgen hier!
Heel veel groetjes,
Ava
Fijn helemaal heel en zonder brokken te maken in Tarquinia aangekomen. Het is een wonder! Eigenlijk vrij soepel erheen gereden, en zonder ook maar één keer verkeerd te rijden. Wat al helemaal een wonder is met mijn ontzettende niet-bestaande richtingsgevoel..
Bij Enza kreeg ik meteen een rondleiding in de kassen en door het gebouw, en mocht ik erg veel Italiaanse handen schudden. Onmogelijk om al die namen te onthouden, maar wel fijn dat de meesten gewoon Engels spreken. Ook maar meteen een praatje gemaakt met de meneer van de receptie, die het vooral erg interessant vond dat ik wilde gaan fietsen vanaf Tarquinia. Hij bleek zelf ook een enthousiast fietser, maar volgens hem was het onmogelijk er te komen. Wat wel heul jammer zou zijn, aangezien ik toch echt niet van plan ben elke dag met de auto te gaan :( Kei mooi weer hier met zonnetje en warm en alles, dus autorijden door dit mooie Itialiaanse landschap lijkt me jammer.
‘s Middags hadden we om half 4 een afspraak met de huiseigenaar, en gelukkig was mijn begeleider Luigi mee om het fijne snelle Italiaans mee te brabbelen. Real estate manager kon alleen een heel klein beetje Engels, maar ze deden allemaal hun best af en toe iets in het Engels te vertalen en te zeggen waar ik mijn handtekening moest zetten. Ookeej, prima! Op naar t huisje!
Locatie is top, echt lekker helemaal midden in het centrum van het oude deel van Tarquinia. Wat dus inhoudt dat je er alleen met een bepaald abbonnement in mag met de auto. JAMMER JOH. Ik had juist zo’n ontzettende zin om door die fijne achterlijk smalle, steile en éénrichtingsverkeer-straatjes heen te scheuren. Luigi bood zijn verontschuldigingen aan dat we helemaal moesten lopen vanaf de gratis parkeerplaatsen, maar eigenlijk was ik alleen maar heel erg blij dat we die 3 halve straten (ja, letterlijk 3 ja, en ze zijn nog kort ook) mochten lopen. Huisje viel me alles mee, misschien al meteen door de mooie entree: gezamelijke binnentuin met plantjes; waaronder een sinaasappelboompje, een leuke sicas en ook nog wat geraniums en andere fijne plantjes. In het huisje zelf heb ik alles waar ik ook maar op gehoopt had (behalve internet dus). Na wat heen en weer lopen naar de auto en het in elkaar zetten van t fietsje t huisje een beetje een thuis geprobeerd te maken door overal mijn eigen spullen en dingen neer te zetten. Wat eigenlijk best wel aardig lukte!
En toen was het alweer half 9. Oeps, avondeten! Op dat punt kwam ik erachter dat ik het gasfornuis niet snap, of dat het zelfs niet werkt. *huil-huil*. Ik kan het gas aanzetten door knop in te drukken, en zelfs aansteken door lucifer erbij te houden, maar zo snel ik het loslaat gaat t weer uit. Ja, dat had ik niet gechecked, vooral omdat we toen geen lucifers bij de hand hadden.. Zin om die knop de hele tijd ingedrukt te houden had ik ook niet, dus snel een plan B bedacht. Toch jammer, noodles met warm kraanwater. Kan beter! Gelukkig maakte de warme douche veel goed!
Na vannochtend een boterham met bevroren kaas te hebben gegeten (de koelkast werkt iig heel goed), toch maar stiekem op t fietsje gestapt om Enza proberen te bereiken. Volgens mijn Google-maps kwaliteiten moest het toch mogelijk zijn. Uurtje voor uitgetrokken, en fietsen maar!
Nog nooit zoveel vreemde blikken gehad als je met je fiets over een landweggetje naar beneden sjeest! Heerlijk! (jammer genoeg ook vaak daarna weer ploeterend over dezelfde weg terug.. Ik had al iets over mijn richtingsgevoel gezegd, toch?) Dankzij de offline maps en de gps op papa’s telefoon (dank u, vader) toch nog Enza weten te bereiken. Wel het hele uur dat ik ervoor had uitgetrokken opgebruikt.. Eenmaal daar meteen vrienden gemaakt met de receptionist, want die was zeer geinteresseerd in de route, aangezien hij al jaren met de auto gaat, hehe.. Owned :)
Jammer genoeg is Luigi ziek vandaag, dus dat wordt weer literatuuronderzoek doen, en dan op de terugweg het bordje met supermarkt volgen die ik op de heenweg zag! Spannend :) Eens kijken of ik toch nog pasta gekookt kan krijgen hier!
Heel veel groetjes,
Ava
-
24 Maart 2015 - 10:48
MAMA:
Sí: un giardino (een binnentuin)!!
Leuk l'appartamento ook e con una lavatrice (mét wasmachine!)
Il mese prossimo (volgende maand) stop ik met vertalen. Dan lees je maar Italiaans.... -
24 Maart 2015 - 12:43
Wilma En Bart Vd Boogaard:
Dag Aafje,
Fijn dat je veilig met je autootje in het mooie Italië bent gearriveerd.
Je woonomgeving ziet er niet verkeerd uit.
Hoop dat we regelmatig van je smakelijke verslagen kunnen genieten, kunnen we ons bijna in Italië wanen.
Veel plezier! -
24 Maart 2015 - 12:59
Harrie:
Mooi huisje met binnentuin. Hebben wij niet (nou ja...). Die tralies, waar zijn die voor? Ava binnen houden of Italianen buiten? Vragen... -
24 Maart 2015 - 19:34
LC:
Ava!!! Direct met een mooi verhaal van start gegaan, heerlijk :)
Goed om te horen dat je zonder kleerscheuren bent aangekomen in Tarquinia en je plekje al goed hebt ingericht. Ik ben nu al benieuwd naar alle verhalen die nog komen gaan!
Heel veel plezier en succes met de stage! -
24 Maart 2015 - 20:08
Rosalie:
Wat een verhaal ava! Maar supertof dat je op de fiets bent gegaan, held! nog gevonden hoe je morgen sneller kan fietsen? Succes met eten vanavond :) -
25 Maart 2015 - 08:47
Ava Verhoeven:
Hehe ja hier noemen ze me ook een held (en een idiota probably). Vandaag ging het regenen, dus ze waren al kei benieuwd of ik weer op de fiets zou komen. Natuurlijk! Heb mijn regenjas niet voor niet ingepakt!
Jammer dat het zandpad waarover ik fiets een soort modderglijbaan was geworden. Dus zeiknat en met heel mijn fiets en schoenen onder de modder ben ik toch weer hierheen gefietst. Tenminste, als je dat laatste stuk fietsen mocht noemen.. Kreeg de trappers niet meer rond omdat mijn wiel ~50kg modder had opgegeten. Rare mensen, die Nederlanders! Maar toch beter dan met de auto! Terugweg mss niet, want die is ook nog bergop. Yay! -
25 Maart 2015 - 08:52
MAMA:
Una holandese idiota -
25 Maart 2015 - 09:37
Harrie:
En Ava, weer lauwe noodles uit de geyser? Of is het na het bezoek aan de supermarkt toch gelukt iets lekkerders op tafel te krijgen? Vergeet niet dat je in Italië bent! En voor de terugweg: dan is de modder op je wiel uitgehard en heb je extra grip bergop. Als het wiel dan nog tussen de vork draait.... -
25 Maart 2015 - 15:41
Marga:
Kijk, daar houd ik van fietshelden verhalen in Italië! We zijn zeker familie :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
